Στις 14 Δεκεμβρίου 1972, η διαστημική αποστολή Apollo 17 άφηνε την επιφάνεια της Σελήνης ξεκινώντας το ταξίδι της πίσω στη Γη. Ο αστροναύτης Γιουτζίν Σέρναν, μπαίνοντας στη σεληνάκατο και κλείνοντας την πόρτα, έγινε ο τελευταίος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του σε άλλον πλανήτη.
Το ταξίδι του ήταν το τελευταίο σε μια σειρά επικών διαστημικών αποστολών που έφεραν τον άνθρωπο από πρώτη φορά σε τροχιά το 1961, στην επιφάνεια της Σελήνης μέσα σε μόλις 8 χρόνια. Στη διάρκεια αυτής της οκταετίας, αυτό που ονομάστηκε «διαστημική κούρσα» ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΣΣΔ ήταν η μεταφορά του Ψυχρού Πολέμου σε τροχιά. Εφόσον δεν μπορούσαν να πολεμήσουν μεταξύ τους με όπλα (άσχετα αν πολεμούσαν δι αντιπροσώπων στον μισό πλανήτη) οι δύο υπερδυνάμεις βάλθηκαν να αποδείξουν η κάθε μία την ανωτερότητά της κατακτώντας το Διάστημα.\Η Σελήνη ήταν ο προφανής στόχος.
Και το χρονοδιάγραμμα το έθεσε τον Σεπτέμβριο του 1962 ο ίδιος ο πρόεδρος Τζον Κένεντι, όταν σε μια ιστορική ομιλία ανέφερε ότι «Κανένα έθνος που φιλοδοξεί να είναι ο ηγέτης των άλλων εθνών δεν μπορεί να μένει πίσω στην κούρσα του Διαστήματος. Αποφασίσαμε να πάμε στη Σελήνη πριν από το τέλος της δεκαετίας όχι επειδή είναι εύκολο, αλλά επειδή είναι δύσκολο».Στη NASA δεν πρέπει να άκουσαν αυτά τα νέα και με μεγάλη χαρά. Ενώ πίστευαν πως πράγματι μπορούσαν, σε βάθος χρόνου, να στείλουν ανθρώπους στη Σελήνη, η ανελαστική προθεσμία δυσκόλευε τα πράγματα. Την εποχή εκείνη το αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα ήταν όντως πίσω. Οι Σοβιετικοί είχαν εκτοξεύσει τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο το 1957 και είχαν στείλει τον πρώτο άνθρωπο σε τροχιά το 1961, ενώ λίγο αργότερα έστειλαν και την πρώτη γυναίκα στο Διάστημα, το 1963. Όμως τα γεγονότα αυτά, μαζί με την προεδρική ομιλία, ουσιαστικά έδωσαν λευκή επιταγή στη NASA να κάνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε οι ΗΠΑ να κερδίσουν. Και το κατάφεραν.