Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν 300 εκατομμύρια διαβητικοί και η τάση είναι αυξητική.
Ο Όλιβερ ακόμα και σήμερα δεν μπορεί να πει πως ακριβώς συνέβη. Από τη μια ημέρα στην άλλη, άρχισε να αισθάνεται κουρασμένος και να χάνει απότομα βάρος. Πολύ γρήγορα διαπιστώθηκε ότι υποφέρει από διαβήτη τύπου 1. Ο Όλιβερ τότε ήταν 18 χρονών και εδώ και δέκα χρόνια πρέπει να κάνει καθημερινά μια ένεση ινσουλίνης:
«Κάνω μια ένεση πριν πάω να κοιμηθώ. Είναι μια ινσουλίνη που διαρκεί 24 ώρες. Παράλληλα ελέγχω καθημερινά το διαβήτη πριν από τα γεύματα και κανονίζω ανάλογα τη δόση. Είναι ένα πρόβλημα που το έχει κανείς συνέχεια στο μυαλό του. Τι θα φάει, τι θα πιεί; Το σκέφτεται κανείς συνέχεια».
Χρήση ινσουλίνης
Για να μπορέσουν να απαλλαγούν οι νέοι άνθρωποι με διαβήτη τύπου 1 από τις καθημερινές ενέσεις ινσουλίνης γίνονται διαρκείς έρευνες. Μέχρι στιγμής έχουν εντοπισθεί πολλές διαφορετικές στρατηγικές. Ένα παράδειγμα είναι η επέμβαση στο ανοσοποιητικό σύστημα με μονοκλωνικά αντισώματα. Συστατικά όπως το teplizumab ή το otelixizumab μπορούν να βοηθήσουν, όπως εξηγεί ο Έλμαρ Γέγκελ από την Ιατρική Σχολή του Ανοβέρου.
Επεμβάσεις στο ανοσοποιητικό σύστημα έχουν δοκιμασθεί πολλές φορές στο παρελθόν με διαφορετικά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, ενώ νέοι και αδύνατοι διαβητικοί τύπου 1, από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ μπορούν να επωφεληθούν από το παρασκεύασμα, αντίθετα τα αποτελέσματα σε διαβητικούς στην Ασία είναι πολύ κατώτερα των προσδοκιών. Ο Έλμαρ Γέγκελ από την Ιατρική Σχολή του Ανοβέρου λέει σχετικά:
«Πιστεύουμε ότι ο διαβήτης τύπου 1 έχει άλλες αιτίες στις ασιατικές χώρες, διότι η καταστροφή του ανοσοποιητικού συστήματος έχει μια γενετική βάση ενώ προστίθενται και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Μπορεί κανείς λοιπόν να φανταστεί πως τόσο η γενετική βάση όσο και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι διαφορετικοί στις ασιατικές χώρες. Εκτός αυτού οι ασθενείς που εξετάστηκαν στην Ασία ήταν πιο μεγάλοι σε ηλικία και πιο βαρείς».
Έρευνες με εντατικούς ρυθμούς
Εκτός όμως από τα πειράματα με μονοκλωνικά αντισώματα υπάρχουν και άλλοι μέθοδοι. Βραζιλιάνοι επιστήμονες πειραματίζονται με βλαστοκύτταρα από το αίμα, τα οποία μπορούν να χορηγηθούν σε νεαρούς διαβητικούς. Τα αποτελέσματα των κλινικών δοκιμών είναι πολύ καλά μέχρι σήμερα. Μια άλλη στρατηγική είναι αυτή που δοκιμάζεται στο Ισραήλ, τις ΗΠΑ και τη Γερμανία και ως βάση των ερευνών χρησιμοποιούν το συκώτι:
«Εκεί γίνεται προσπάθεια να πάρουμε κύτταρα από το συκώτι, όπου υπάρχουν πολλά κύτταρα τα οποία ανανεώνονται συνέχεια, και να φτιάξουμε κύτταρα τα οποία μπορούν να παράξουν ινσουλίνη. Σε πειράματα που έχουν γίνει σε ζώα είναι εφικτό. Εάν κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να εφαρμοστεί στους ανθρώπους θα φανεί μέσα στα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια».
Ευχάριστα είναι τα νέα και για τον διαβήτη τύπου 2. Όπως δηλώνει ο Έλμαρ Γέγκελ, σύντομα μπορεί να κυκλοφορήσει ένα παρασκεύασμα με την επωνυμία Forxiga και να μην χρειάζεται οι ασθενείς να παίρνουν ινσουλίνη. Αυτή τη στιγμή γίνονται έρευνες σε 17 ουσίες, γεγονός που δείχνει ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες προχωρούν. Και έχουν κάθε λόγο μια και ο αριθμός των ασθενών αυξάνει άρα και των εσόδων.
Πηγή: www.dw.de
Posted in: 
